‘’Ҫ’do komb çlirohet me perpjekjet e veta. Atdheut nuk i shërbejnë të gjithë në të njëjtën mënyrë, por secili bën atë që e di ç’i ka dhënë natyra. Nëse gjatë ditës dy herë mendon për vete, tri herë mendo për atdheun. Pa atdhe, as ti asgjë nuk je! ‘’ George Fred William.

Keto rreshta përmbajnë gjykimin e një të huaji mbi Shqipërinë, i cili e formoi këtë vetgjykim duke qenë vetë në kontakt me Shqiptarët e duke shikuar me sytë e vet çdo gjë, që ka shkruar. Përveç kësaj, ky shkrimtar është i një shteti të cilit nuk i intersonte ose i interesonte shumë pak gjendja politike e Shqipërisë e për këtë, ç’do fjalë që shkruan ky njeri është e sigurtë se e shkruan, siç ia ndien ndërgjegjeja e vet, e jo pse ashtu ia lyp pozita diplomatike. (Valona,) Vlora ishte një pjesë e vogël e kësaj toke prej së cilës ata që shkelën Shqipërinë krijuan emrin Albania në shekullin XI. Emri i vërtetë i kësaj toke është Shqipëri dhe i popullit Shqiptar me një  fjalë, këtu është  toka dhe aty jetojnë  bijtë e Shqipes. Ky popull është shembulli më i madh i të mbajturit të moralit dhe meritave të trashëguara, për fisnikërinë dhe për kapacitetin e tij që, megjithëse për shekuj me rradhë ka qenë nën ndikimin tiranik dhe zhvleftësues, i mban prap kryet lart, nuk i ka humbur shpresat e veta dhe gjithnjë thotë se jam Shqiptar, qoftë edhe në mes të zjarrmit. Dhe për këtë ky meriton të gradohet me një listë të gjatë virtytesh të pastërta e shembullore. Gjaku i Shqiptarëve është gjak burrërie. Ky gjak që, nuk duhet te kujtohet vetëm në nëntor. Eshtë e  vërtetë se të gjithëve na ndez gjaku i flamurit, krenaria na pushton, por këtë krenari duhet ta tregojmë ç’do ditë me punën tonë, aty ku jetojmë e kontribojmë në jetë. Të ruajmë, të mbrojmë idenditetin tonë. Jemi shqiptarë. Ja si do të shprehej poeti Zaho Balili.!

Që kur lindi historia

Dhe gdhendi gërmën e parë

Shkroi, se në këto troje

Ka pasur vetëm shqiptarë!

Ashtu si dikur shqiptari i ka dhënë Turqisë gjeneralët dhe ministrat më të mirë. Vëllezërit e tyre në Itali, Toskanët, vunë themelet e vertetë të madhështisë së Romës. Pesë perandorë të Romës qenë bij malësorësh Ilirianë; ata e forcuan racën Italiane. Në grykat dhe në malet e Atikës gjuha Shqipe është në përdorim edhe sot. Në përpjekjet e Greqisë për liri, Shqiptarët lanë emra fame. Ata trazohen me të tjerët, por në trazim nuk bashkohen, domethënë nuk i përziejnë gjakun dhe zakonet e tyre. Të ruajturit e gjuhës dhe të zakoneve të veta nën thembrën dhe tiraninë e shekujve tregon mundësitë e një race të fortë e të pamundëshme. Do të shohim se si Europa e përdori këtë çelës të Ballkaneve për të na mbajtur mbyllur. Edhe sot pas 34 viteve e lënë  të sorollatet koridoreve të Brukselit,  për t’u bërë  pjesë  e saj , ndërkohë,  që vetë pozicioni gjeografik e ka jeratisur në  mesin e saj. Por kjo nuk varet vetëm nga ata. Ne duhet ti bejmë mirë detyrat tona, të jemi më socialë, më të dashur, ta respektojmë njëri tjetrin, sepse respekti për veten është respekt për Atdheun. Në Shqipëri ka fusha të mëdha dhe pjellore të cilat mund të ushqenin miliona, por tani ato vetëm gërricen me një parmendë druri e nuk punohen. Shumica e tyre janë të mbuluara me barishte të padobishme ku kullosin  bagëtia, e cila edhe kjo ka ardhur në rënje. Minierat janë të pagërmuara e të paditura. Ata më me dituri në mineralogji thonë se toka Shqiptare ka qymyr guri, vajguri, hekur, asfalt e bakër, por zbulimi dhe shfrytëzimi i tyre nuk është lejuar kurrë. Prodhimi i të lashtave, misrit, ullijve, pemëve e vreshtave, po të përpunoheshin do të ishte shumë i madh, ndërsa peshku nuk ka të sosur. I shkreti bujk, që me  kaun e parmëndës rropatet ditëve me shumë sacrifice, të sigurojë të ardhura për familjen. Të gjitha këto rersurse duhet të kenë vizionin edhe nga ata që hartojnë politikat ekonomike, ata  që udhëheqin, në mënyrë që  të rinjtë tanë të punojnë e jetojnë këtu, që Atdheu ynë mos të shkërmoqet, por ashtu si urugani që ndizet në 28 Nëntor,  të dëgjohet në ç’do ditë të vitit. Urime festa e Flamurit! Duke ju uruar, po e mbyll me disa vargje për labërinë. Ashtu si u ka shprehur akademiku Rexhep Qosja,  gjatë fjalës  përshëndetëse gjatë takimit në Kuvendin e dytë të shoqatës Labëria “Nderi i Kombit” se “Vlora dhe Labëria e kanë lindur dhe rilindur Shqipërinë”

Labëri, madem stralli,/ Sy e vesh mbi maja mali! / Kur skërmit dhëmbët çakalli,/ Shkrep , shkëndit thyen qafën djalli!/ Siç shtypet , shkërmoqet zegali! / Shtatlartuar mbi dy dete,/ Magjiplotë të bën për vete,/ Shpirtin trimëror se trete,/ Muza ku thuren sonete!