Nivica është shumë më tepër se një fshat në rrëzë të maleve; është një testament i përjetësisë së kujtimeve dhe një vend ku trashëgimia kalon natyrshëm nga një brez tek tjetri, si një flakë që nuk shuhet kurrë. Për mua, Nivica është djepi i rrënjëve të mia, një mozaik kujtimesh që mbartin historinë e gjyshërve të mi dhe të gjithë atyre që kanë jetuar e punuar këtu përpara nesh, duke i dhënë këtij vendi karakterin e tij unik. Ç’do udhëtim në Nivicë është një kthim në origjinë, një rikthim ku gjurmët e brezave të kaluar gërshetohen me të tashmen. Çdo rrugicë guri dhe çdo prag shtëpie i skalitur nga koha dhe përkushtimi flet për jetën e një fshati që nuk ka humbur kurrë vlerat e tij. Në këtë fshat, ku përzierja e historisë dhe thjeshtësisë është e ndjerë në çdo detaj, ndiej praninë e atyre që kanë shërbyer si shtylla të tij, duke përfshirë gjyshin tim, i cili nuk është më, por gjendet në çdo kujtim, në çdo fjalë dhe në çdo mësim që ai na la. Nivica është përfaqësimi më i sinqertë i një jete që vazhdon përmes trashëgimisë, duke lidhur çdo brez me rrënjët e tij dhe duke mbajtur gjallë një mënyrë jetese që për shumëkënd mund të duket e thjeshtë, por që për ne është një mënyrë për t'u lidhur me të kaluarën tonë. Kjo tokë, që u ka rezistuar sfidave të kohës, mbart në vetvete jo vetëm sakrificën dhe përkushtimin e brezave të kaluar, por edhe një thesar të vyer vlerash që u kalon në mënyrë të natyrshme brezave të rinj, si një amanet i rëndësishëm për të ardhmen. Në ç’do qoshe të Nivicës, qëndron kujtesa e një historie të pasur dhe të thellë, një kujtim që na bën të ndiejmë lidhjen me gjyshërit tanë dhe gjithë paraardhësit që kanë ruajtur këto troje me aq përkushtim. Të ecësh nëpër rrugicat e këtij fshati është të prekësh me zemër kohërat e largëta, ku njerëzit jetonin me një respekt të thellë për natyrën dhe për njëri-tjetrin. Aty ku mbrëmjet janë ende të qeta, dhe ajri mbushet me aromën e gatimeve tradicionale që ende përgatiten sipas recetave të hershme, ruhet një mënyrë jetese që përçon një paqe të thellë dhe një lidhje të pashuar me të kaluarën. Nivica, me natyrën e saj që përshkon ç’do rrugë e rrëpirë, është më shumë se një vendlindje. Është një rrëfim i gjallë i brezave që kanë kaluar, një kujtim i përhershëm i gjyshërve tanë, dhe një trashëgimi e vyer që na kujton përherë se, pavarësisht ku shkojmë, rrënjët tona do të jenë gjithmonë të lidhura ngushtë me këtë tokë të veçantë. Eh’…Nivica ime,  sa mall që  kam!