Udhëtare e kohës.

Jam vetvetja e kohës së pa njohur

Udhëtoj në ditët plot re e stuhi

Udhëtoj në diell dhe dritën e hënës

Në mes ëndërrash të rreme plot çmenduri .

Ngrë kokën shikoj në horizont

Mengjeseve të sapo lindë agimi

Kthej kokën nga koha që po ikën

Përtej kufirit që ndan botën e trishtimit .

Shumë herë jam e etur për të freskuar shpirtin

Por freskia humbet rrugën në errësirë

Prandaj jetoj e zh"gënjyer në këtë botë

Fluturoj hapat ti vizatoi me ngjyrë .

Në këtë udhëtim të jetës

Mundohem ti mar ngrohtësinë

Ta shpërndaj si magji e rrallë

Aty ku nuk ka qetësinë

Sa kam pritur gjithë kohën

Nëpër agim të purpurt plot butësi

Udhëtare duke ecur

Udhëtimet e jetës kanë veç madhështi

Në botë të ndryshme jetojmë

Njëherë diell njëherë shi

Tek njerzit besimi ka humbur

Është zbehur fjala dashuri.

Kjo botë është mal me përralla

Ah ..sikur të ndalte hapin me plasaritje

Pastaj të ikte me heshje e gëzime

Të ndalte luftrat plot gjak e dhimbje .

Në kohën që kaloi mësova dashurinë

Mësova nga e para gjithëçka

Shumë fjalë të thjesht por dhe të rreme

Njerëz që kjo botë në udhëtim i mban.

Eci ç'kujdesur hedh largë shikimin

Më vinë frymëzimi ditënetëve në pafundësi

J’a kthej zemrën pranverës

Të shikoj të çelura lulet plot bukuri .

DIELLI MBI PUTHJET TUAJA

Sa shumë u dua u dua

Me shkëlqimin që më ipni brënda meje

më veshni me rrezet e tuaja të diellta

Sa shumë dashuri si burimi në zeje .

Me rreze drite ini në shpirtin tim

fëmijë ...nipër ..e mbesat e mia .

Me ëmbëlsinë tuaj ini brënda zemrës sime

Ini ylberi me ngjyra ..ini e imja dritësi.

Nga dashuria e shpirtit për vetë dashurinë

Më troket zemra kur ju më përqafoni ..

Si hëna e bukur që shkëlqen në kaltërsi

Si yjet e bukur ju dritë lëshoni .

Në parajsën më të madhe të botës të jem

Ju u kam thellë në shpirtin tim

Më rriteni dhe lulëzoni ç"do ditë

Sa bukur mi ipni jetës kuptim.

Mu shpërndatë nëpër botë të shtrenjti e mi

Më mer malli në zemër më godet thellë

Do e lë diellin mbi puthjet tuaja

Të mi sjelli ç'do ditë sa të vini përsëri në pranverë ..

Sa nëna ka siç jam unë.... sot ..

Fëmijtë i kanë të shpërndarë nëpër botë

Sa herë u del gjumi nga ëndërrat

Malli u troket në zemër fortë .

Ju ma bëni jetën të lulëzuar behar ..

dashuria dhe ëmbëlsia që më jepni përherë

.Nga zemra ime u uroj

Rreze të diellta të kini ngaherë .

Nga dritat e zemrës sime kini veç urime

Portat e zemrës i mundin mendimet

Urimet e mia të fluturojnë si fluturat

U vezullofshin gjithmonë lule në agime .

Valë e Mendimeve..

Sec më vinë mendimet

Palë- palë ,si vala,

Herë me shkumë e herë

Me dallgë,

Ca me rreze nëpër to

Ca ylber në stërkala .

Mendimet më vinë si hëna

Herë e plotë e herë e zbetë,

Si dielli që del mbas kodres

Që i zbret ngjyrat mbi det .

S"di ku vete muza ime ..

Në fusha me lule shumë .

Në ata pyjet e bukur ,

Ku pishat fliasin në gjumë .

Me shpie në mëngjeze vjeshte,

Plot me fllad që ledhaton,

Plot me rreze shpirtërore

Dashurinë që e shijon .

Plot me ëndërra që humbasin

Plot me ëndërra që përkunden,

Mendimet që vakin diellin ,

Rrezet që në shpirt të humbin .

Për dashurit e pa shpresa

Për një copë lumturie,

Për një shpirtë të coptuar,

Për një yll që nga

Përmbi dritë e përmbi valë,

Udhëtoj edhe pa diell,

Shigjetat në rreth të jetës ,

Udhëtoj edhe në hije ,,

Edhe në mërgim të largët

Ku dielli zhytet në valë ,

Mendimet më vinë si mjalti,

Si ujvarë --përmbi ,ujvarë.

Atje ku kam zëmrën time

Mendimet takojnë dritën

Atje ku më shpien ëndërrat,

Dashuri e pa venitur .

NGROHTËSI ZEMRE.

Shumë dëshira kam dashur

Kam ç'dashur në jetë ..

Por të gjitha su realizuan gjithësesi

Kur jeta mbetej e mbërthyer nën

Hijen e saj... .

Edhe kur muzgu më sillte një poezi.

Muzgu më sillte një poezi të qetë

Për ju o njerëz që në vargje ini

Poezitë që shkruaj i hodha në libra

Vjen një çastë që kujtime ti keni.

Edhe se më marin shumë kohë

Për juvej tu shkruaj lë gjithëçka ,

Udhët e mendimeve i ngjis në qiell

Yjet i zbresë në tokë i shtrëngoj në krah.

Fjala e pastër që lidh poezinë

E mban të fortë sinqeritetin shoqërinë

E mbron shumë ndershmërinë

Fjala e ëmbël si dielli kur lindë .

Me dashuri po ju shkruaj nga brënda

Në zemër që qëndron si gur i rrallë

Respekti për ju si zjarr i pashuar

As deti me dallgë dot nuk e falë.

Fjalët e bukura që ju më dërgoni

I mbaj në ledhatime mëngjezesh

Dita pa gdhirë ...

Dashuria që buron nga shpirti im

Fjala e ëmbël bën mbret poezinë.

I FOLA VARGUT

I fola vargut të më sjell dritë

Para syve të mi....

I fola dritës të më ndriçoi

Në hapat e fëmijëve të mi .

Ju luta hënës të shkëlqej si margaritarë i rrallë,

T'ju çoi dritë të gjithë zogjve shtegtarë kudo që janë.

U fola yjeve të jenë të pranishëm në dashuri

J’u luta zemrave të ndiçojnë plot yjesi.

U fola ylberëve të hedhin ngjyrat në ç'do ditë

I fola jetës të jetë e lumtur për të gjithë .

I fola botës të ketë paqe gjithandej

J’u luta zotit gjaku kot të mos rrjedhë

Të pastroi rrugët nga dëshpërimi

Të dominojë lumturia edhe gëzimi.

J’u luta jetës .. të ket veç gëzim

Të lutem jetë mos na fut në dëshpërim

Ndal trishtime jep dritë në ëndërrime.

J’u luta zemrës ylber shumëngjyrësh të lindë.

Bisedova me ditënetët në veçanti ....

Për fëmijët e varfër të kenë ëndërra

Të realizuara në kaltërsi.     

J’uluta muzës e penës sime ....