Muaji
Shkurt, muaji i dashurisë ku për një ditë ndjen që dikush të do. Por a
është normale të ndjehesh e dashuruar vetëm një ditë ndërkohë që ditët e tjera
të vitit kalojnë mes vuajtjesh, dhimbjesh dhe lotësh dhe askush nuk e kupton se
sa i plagosur është shpirti yt. A është
normale që të shikosh shoqet e tua se si vishen, dalin, lodrojnë me familjet e
veta dhe ti të vuash pse nuk je si ato? A është normale që ti kurrë në jetë mos
të dëgjosh një fjalë të mirë dhe ta dëgjosh atë pikërisht atëherë kur as vetë
nuk e beson sepse ke arritur në atë pikë sa vetja të duket e tepërt dhe akoma
sot nuk po e kupton arsyen se përse jeton. Por a
është normale të ndjehesh në këtë mënyrë? A duhet zemra e një femre të vritet
kështu? A duhet të dëgjojmë fjalë të bukura vetëm me 14 Shkurt? Sa ditë të
vitit lahen me lotët dhe gjakun e krijesës më të pafajshme në botë, sa shpirtra
humbasin nëpër labirintet e jetës sepse askush nuk i kupton, as edhe vetë
familjarët e tyre. Sa e keqardhur ndjehem për ato femra që shikojnë jetën që
shpalos televizioni me emisione të cilat janë jashtë atij realiteti ku njerëzit
jetojnë çdo ditë.
Jam e
keqardhur dhe e ndjej dhimbjen thellë në shpirt kur çiftet e reja nuk kanë
mundësi të ndërtojnë çerdhen e tyre të dashurisë sepse kushtet ku jetojnë janë
të pashpresa dhe duke pritur të piqen kushtet humbet dashuria dhe venitet ajo
grimcë pasioni që po fikej dalëngadalë. Jam e keqardhur që sot rrjetet sociale
mbushen me dedikime të cilat janë vetëm fasadë që bëhen për inat të të tjerëve
dhe pse jeta e tyre është e mbushur me drama dhe vuajtje. Por nuk ka gjë. Mjafton
në insagram, facebook dhe tik-tok të duken të lumtur dhe pse shumica që e duan
veten janë ne trajtim tek psikolgu, tek psikiatri por pjesa tjetër që as nuk e
kupton që ka arritur fundin marrin vendime drastike duke i dhënë fund jetës dhe
duke lënë në dhimbje ato që i duan ashtu siç janë, prindërit, vëllezërit,
motrat, fëmijët pikërisht sepse dikush nuk i fali atë që kishin nevojë.....Pakëz dashuri..Vetëm pakëz dashuri që të ndjeheshin të
vlerësuara, të dashuruara, të luftonin për jetën e tyre dhe të mos dorëzoheshin
aq lehtë. Në këtë muaj ku dashuria është në ajër nuk po zgjatem për të treguar
se nga e ka zanafillën kjo festë ose kjo ditë. Këtë do e bëjnë televizionet me
emisionet e tyre plot shkëlqim ku çdo vit vjen i njëjti rrëfim por që asnjë
emision në botë nuk po arrin të sensibilizojë njerëzit dhe të bëjë atë që
dashuria realisht bën: Të bëjë njerëz të lumtur, të krijojë familje plot vlera
dhe ku më parë çiftet të duan shpirtrat e njëri-tjetrit pastaj pjesa tjetër
vjen vetë. Uroj që muaji Shkurt çdo vit të vijë i bardhë dhe me femra dhe
meshkuj plot shkëlqim që e duan njëri-tjetrin dhe bëjnë të pamundurën për të
parë vetëm buzëqeshje në sytë e njeriut të zemrës. Ndoshta akoma nuk e kemi
gjetur fjalën magjike se si t’i lutemi Zotit që ta bëjë këtë botë një vend më
të mirë, por deri sa ta gjejmë falni dashuri, dhuroni shpirtin dhe duajeni
familjen tuaj. Kërkoni ndihmë nëse jeta ju ka vënë përfund por kurrë mos
lëndoni shpirtra të pafajshëm. Kam parë shumë njerëz të dëshpëruar të shpëtuar nga
dashuria dhe besoj pa fund dhe sinqerisht ne forcën e saj e cila arrin të bëjë
mrekulli. Pra falni dashuri, duajini shpirtin njeriut tuaj të zemrës dhe kurrë nuk
do mundeni t’i bëni keq sepse do plagosnit dhe shpirtin tuaj duke bërë të vuajë
atë që është futur në jetën tuaj si bekim. Bekoji o Zot të dashuruarit dhe uroj
të shtohen këto dridhërima zemre që ky Univers që rënkon në peshën e të këqes
të gjejë shërim
Une besoj.
