Familja shqiptare jeton lëngatën e rëndë e të pashpresë, është ndarë në copa, si atdheu. E dini sa prindër thinjen nga pritja dhe zhuriten nga malli për fëmijët?! Janë me mijëra ata që japin shpirt të mbështjellë nga harresa dhe të braktisur nga dashuritë e tyre. Kësisoj, e trajtojmë atdheun si ëndërr dhe harrojmë rrënjët e tij, ato janë tek ne. Edhe emërin ia kanë ndërruar aq herë sa kanë dashur, ata që heqin vijat e kuqe mbi hartat...

Tek shikoj këtë portret, xhami kompjuterit më tundon e më merr sytë. Në vesh më kumbojnë ca fjalë të holla, përshpërima të flakëve të dimrit ndezur oxhaqeve në shtëpitë e murrme. Më vijnë në mëndje ca fjalë të rralla të pleqve. Trokita mbi tastjerë dhe porta e mendimit u hap ngadalë. E pashë këtë portret në sy dhe s’di pse u drodha i tëri. Kesaj nate...